Μετά από έναν καλό ύπνο ξεκινώ νωρίς από το Ακριτοχώρι, με στόχο των επόμενων δύο ημερών τον κύκλο της λίμνης Κερκίνης. Στο Μανδράκι στρίβω για το πρώτο σημείο προσέγγισης της λίμνης, το λιμάνι του Μανδρακίου. Ο ήλιος σκάει από τον ουρανό της ανατολής. Το πρωινό είναι μαγικό. Αφήνω σε μια άκρη το ποδήλατο, παίρνω τα βασικά μου εφόδια, και είμαι έτοιμος για έναν μεγάλο περίπατο στα βάθη του υγροτόπου.
Το πρώτο φως της ημέρας χαϊδεύει τον ορεινό όγκο του Μπέλες (Κερκίνη) προς τα βόρεια, ενώ στην πρωινή ησυχία το αφτί πιάνει αμυδρά τη φασαρία των πουλιών μέσα στο νερό, ένα χιλιόμετρο στο βάθος του ορίζοντα προς τα νότια.
Φτάνω μέχρι εκεί όπου αρχίζει η λάσπη και δεν μπορώ πλέον να περπατήσω. Ο υγρότοπος σφύζει, υπάρχουν πολλά πουλιά, φλαμίγκος, πελεκάνοι, πάπιες και ερωδιοί. Ένας περίεργος θόρυβος έρχεται από εκεί, ένα μίγμα ήχων στο οποίο ξεχωρίζει το αστείο βαθύ μουγκανητό των ερωδιών. Στο γυρισμό, οι νεροβούβαλοι έχουν ήδη βγει για τη σημερινή βοσκή.
Ο νεροβούβαλος της Κερκίνης είναι ζώο ενδημικό. Μαρτυρείται από την εποχή του Ξέρξη. Είναι είδος αυστηρά προστατευόμενο και καταγεγραμμένο και επιδοτούμενο και υπάρχουν γύρω από την Κερκίνη κοπάδια με μερικές χιλιάδες ζώα συνολικά. Στα χωριά της περιοχής βρίσκει κανείς προϊόντα βουβαλιού, κρέας, λουκάνικα, γιαούρτι, που λόγω της φυσικότητας του είδους έχουν τη φήμη της πιο υγεινής τροφής σε σχέση με της αγελάδας. Η βοσκός (ναι, γένους θηλυκού) θα μού πει ότι είναι ζώα έξυπνα και υπάκουα, σχετικά εύκολα στην εκτροφή. Χρειάζονται τη λάσπη της λίμνης για να κυληθούν ώστε να προστατεύουν το δέρμα τους από τον ήλιο.
Ενώ πλησιάζει το μεσημέρι, συνεχίζω τον γύρο της λίμνης κατευθυνόμενος προς το Νεοχώρι, με την επιβλητική θέα του ορεινού όγκου του Μπέλες στα δεξιά μου.
Τα σύκα της Κερκίνης θα τα θυμάμαι για πάντα. Μεγάλα, γλυκύτατα, υπέροχα. Με μερικά από αυτά, και ένα τσαμπί σταφύλι αν υπάρχει, κρατιέσαι χωρίς πείνα και ακμαίος για δύο ώρες τουλάχιστον.
Δεν είναι μόνο η φύση που σε θρέφει απευθείας. Στη Λιβαδιά βρίσκω ένα κατάστημα με προϊόντα βούβαλου και απόψε το μενού θα περιλαμβάνει βουβαλινό γιαούρτι και επίσης βουβαλινό λουκάνικο. Αχ αυτά τα εξαιρετικά προϊόντα της ελληνικής γης!
Στην παραλία του χωριού Κερκίνη, πείθομαι για μία οικοπεριηγητική βαρκάδα στη λίμνη. Ο έμπειρος βαρκάρης θα μας οδηγήσει κοντά στους πελεκάνους και τα φλαμίνγκος, όσο πιο κοντά είναι δυνατόν διαρκώς ελέγχοντας το βάθος του νερού, για να τα παρατηρήσουμε με τα κυάλια.
Οι πελεκάνοι ψαρεύουν κατά μικρές ομάδες.
Μια τεράστια αποικία από φλαμίνγκος (φοινικόπτερα). Τρέφονται σε νερό μικρού βάθους και έτσι η βάρκα δεν μπορεί να πλησιάσει πολύ λόγω του ότι η προπέλα βρίσκει στο βυθό με κίνδυνο κολλήματος.
Τα καράβια της Κερκίνης (6 εικόνες)
Από το Πακιστάν στο Ελλαδιστάν στην εκτροφή αλογιστάν.
Τα άλογα εξάγονται στην Ευρώπη για κρέας.
Ενώ ο ήλιος πέφτει, διατρέχω ένα γραφικό δρομάκι στη στέψη του ανατολικού αναχώματος. Βρίσκω ένα φιλόξενο εκκλησάκι για διανυκτέρευση και σύντομα θα αρχίσει το μαγείρεμα των ευωδιαστών βουβαλίσιων λουκάνικων, με φόντο το τραγούδι των τσακαλιών.
> Επόμενο
Φτάνω μέχρι εκεί όπου αρχίζει η λάσπη και δεν μπορώ πλέον να περπατήσω. Ο υγρότοπος σφύζει, υπάρχουν πολλά πουλιά, φλαμίγκος, πελεκάνοι, πάπιες και ερωδιοί. Ένας περίεργος θόρυβος έρχεται από εκεί, ένα μίγμα ήχων στο οποίο ξεχωρίζει το αστείο βαθύ μουγκανητό των ερωδιών. Στο γυρισμό, οι νεροβούβαλοι έχουν ήδη βγει για τη σημερινή βοσκή.
Ο νεροβούβαλος της Κερκίνης είναι ζώο ενδημικό. Μαρτυρείται από την εποχή του Ξέρξη. Είναι είδος αυστηρά προστατευόμενο και καταγεγραμμένο και επιδοτούμενο και υπάρχουν γύρω από την Κερκίνη κοπάδια με μερικές χιλιάδες ζώα συνολικά. Στα χωριά της περιοχής βρίσκει κανείς προϊόντα βουβαλιού, κρέας, λουκάνικα, γιαούρτι, που λόγω της φυσικότητας του είδους έχουν τη φήμη της πιο υγεινής τροφής σε σχέση με της αγελάδας. Η βοσκός (ναι, γένους θηλυκού) θα μού πει ότι είναι ζώα έξυπνα και υπάκουα, σχετικά εύκολα στην εκτροφή. Χρειάζονται τη λάσπη της λίμνης για να κυληθούν ώστε να προστατεύουν το δέρμα τους από τον ήλιο.
Ενώ πλησιάζει το μεσημέρι, συνεχίζω τον γύρο της λίμνης κατευθυνόμενος προς το Νεοχώρι, με την επιβλητική θέα του ορεινού όγκου του Μπέλες στα δεξιά μου.
Τα σύκα της Κερκίνης θα τα θυμάμαι για πάντα. Μεγάλα, γλυκύτατα, υπέροχα. Με μερικά από αυτά, και ένα τσαμπί σταφύλι αν υπάρχει, κρατιέσαι χωρίς πείνα και ακμαίος για δύο ώρες τουλάχιστον.
Δεν είναι μόνο η φύση που σε θρέφει απευθείας. Στη Λιβαδιά βρίσκω ένα κατάστημα με προϊόντα βούβαλου και απόψε το μενού θα περιλαμβάνει βουβαλινό γιαούρτι και επίσης βουβαλινό λουκάνικο. Αχ αυτά τα εξαιρετικά προϊόντα της ελληνικής γης!
Στην παραλία του χωριού Κερκίνη, πείθομαι για μία οικοπεριηγητική βαρκάδα στη λίμνη. Ο έμπειρος βαρκάρης θα μας οδηγήσει κοντά στους πελεκάνους και τα φλαμίνγκος, όσο πιο κοντά είναι δυνατόν διαρκώς ελέγχοντας το βάθος του νερού, για να τα παρατηρήσουμε με τα κυάλια.
Τα καράβια της Κερκίνης (6 εικόνες)
Ενώ ο ήλιος πέφτει, διατρέχω ένα γραφικό δρομάκι στη στέψη του ανατολικού αναχώματος. Βρίσκω ένα φιλόξενο εκκλησάκι για διανυκτέρευση και σύντομα θα αρχίσει το μαγείρεμα των ευωδιαστών βουβαλίσιων λουκάνικων, με φόντο το τραγούδι των τσακαλιών.
> Επόμενο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου