Φρόντισα να διανυκτερεύσω στα μέρη του Λιμνοχωρίου, τα μέρη που χρησιμοποήσε ο Αγγελόπουλος σε γυρίσματά του, έτσι ώστε πρωί-πρωί να βρω τους ψαράδες μέσα στη λίμνη.
Συνεχίζω κατά μήκος της ανατολικής όχθης της λίμνης, με βόρεια κατεύθυνση, επάνω στο δρομάκι που διατρέχει τη στέψη του αναχώματος.
Πλησιάζει μεσημέρι και ο ήλιος χτυπά σε όλη του τη δόξα. Στη διασταύρωση για Μεγαλοχώρι υπάρχει ένα πάρκο με ωραίο ίσκιο και βρύση, όπου αποφασίζω στάση για το μεσημέρι, με φαγητό, πλύσιμο και μια επιδιορθωσούλα στο ποδήλατο. Μετά τη στάση και έχοντας μελετήσει τους χάρτες, αποφασίζω να τολμήσω μία διαδρομή σε έναν χωματόδρομο πλάι στην κοίτη του Στρυμόνα που χώνεται μέσα στη λίμνη προς το υδροχαρές δάσος. Θα μού πάρει κάποια χιλιόμετρα να φτάσω στο βάθος εκεί και άλλα τόσα να γυρίσω στον ίδιο δρόμο, αλλά κάθε άλλο παρά με ενοχλεί. Το τοπίο με έχει απορροφήσει, έχω χάσει σχεδόν την αίσθηση του χρόνου, τρόφιμα έχω για δύο μέρες τουλάχιστον, θέλω απλά να χαθώ μέσα σε αυτούς τους παραδείσους, κουβαλώντας μόνο τις αισθήσεις μου και παίρνοντας μόνο τις εικόνες.
Ο χωματόδρομος φτάνει μέχρις ενός σημείου και στη συνέχεια γίνεται σχεδόν άβατος για το ποδήλατό μου. Είμαι απολύτως μόνος σε μία απόλυτη ερημιά, χιλιόμετρα μακριά από όποιο χωριό, με μοναδικό σημείο επαφής με τον ανθρώπινο κόσμο το κινητό μου. Θα μπορούσα να περπατήσω, αλλά οι αποστάσεις είναι πολύ μεγάλες και το επίμαχο δάσος ίσα που αχνοφαίνεται στα βάθη των οριζόντων. Με τον ήλιο του μεσημεριού να εξακολουθεί να μη με λυπάται στο ελάχιστο, παίρνω το δρόμο του γυρισμού, πλάι στην κοίτη του Στρυμόνα.
Επάνω στη γέφυρα του ζωοδότη Στρυμόνα κοντά στη Βυρώνεια που συνδέει τα βόρεια χωριά της λίμνης με τα ανατολικά, τραβώ την τελευταία φωτογραφία αποχαιρετώντας αυτόν τον τόπο, τον τόσο ευλογημένο από τη φύση. Όπως οι επισκέπτες των εθνικών πάρκων των ΗΠΑ που παίρνουν μόνο εικόνες και αφήνουν μόνο τα πατήματά τους -όπως γράφουν στους εθνικούς δρυμούς "take nothing but pictures, leave nothing but footprints"-, και εγώ έκανα το ίδιο στο Εθνικό Πάρκο της Λίμνης Κερκίνης. Ή σχεδόν το ίδιο, αφού εκτός από μερικές πατημασιές άφησα και μια λεπτή διπλή γραμμή από δύο ρόδες ποδηλάτου.
> Επόμενο
Συνεχίζω κατά μήκος της ανατολικής όχθης της λίμνης, με βόρεια κατεύθυνση, επάνω στο δρομάκι που διατρέχει τη στέψη του αναχώματος.
Πλησιάζει μεσημέρι και ο ήλιος χτυπά σε όλη του τη δόξα. Στη διασταύρωση για Μεγαλοχώρι υπάρχει ένα πάρκο με ωραίο ίσκιο και βρύση, όπου αποφασίζω στάση για το μεσημέρι, με φαγητό, πλύσιμο και μια επιδιορθωσούλα στο ποδήλατο. Μετά τη στάση και έχοντας μελετήσει τους χάρτες, αποφασίζω να τολμήσω μία διαδρομή σε έναν χωματόδρομο πλάι στην κοίτη του Στρυμόνα που χώνεται μέσα στη λίμνη προς το υδροχαρές δάσος. Θα μού πάρει κάποια χιλιόμετρα να φτάσω στο βάθος εκεί και άλλα τόσα να γυρίσω στον ίδιο δρόμο, αλλά κάθε άλλο παρά με ενοχλεί. Το τοπίο με έχει απορροφήσει, έχω χάσει σχεδόν την αίσθηση του χρόνου, τρόφιμα έχω για δύο μέρες τουλάχιστον, θέλω απλά να χαθώ μέσα σε αυτούς τους παραδείσους, κουβαλώντας μόνο τις αισθήσεις μου και παίρνοντας μόνο τις εικόνες.
Ο χωματόδρομος φτάνει μέχρις ενός σημείου και στη συνέχεια γίνεται σχεδόν άβατος για το ποδήλατό μου. Είμαι απολύτως μόνος σε μία απόλυτη ερημιά, χιλιόμετρα μακριά από όποιο χωριό, με μοναδικό σημείο επαφής με τον ανθρώπινο κόσμο το κινητό μου. Θα μπορούσα να περπατήσω, αλλά οι αποστάσεις είναι πολύ μεγάλες και το επίμαχο δάσος ίσα που αχνοφαίνεται στα βάθη των οριζόντων. Με τον ήλιο του μεσημεριού να εξακολουθεί να μη με λυπάται στο ελάχιστο, παίρνω το δρόμο του γυρισμού, πλάι στην κοίτη του Στρυμόνα.
Επάνω στη γέφυρα του ζωοδότη Στρυμόνα κοντά στη Βυρώνεια που συνδέει τα βόρεια χωριά της λίμνης με τα ανατολικά, τραβώ την τελευταία φωτογραφία αποχαιρετώντας αυτόν τον τόπο, τον τόσο ευλογημένο από τη φύση. Όπως οι επισκέπτες των εθνικών πάρκων των ΗΠΑ που παίρνουν μόνο εικόνες και αφήνουν μόνο τα πατήματά τους -όπως γράφουν στους εθνικούς δρυμούς "take nothing but pictures, leave nothing but footprints"-, και εγώ έκανα το ίδιο στο Εθνικό Πάρκο της Λίμνης Κερκίνης. Ή σχεδόν το ίδιο, αφού εκτός από μερικές πατημασιές άφησα και μια λεπτή διπλή γραμμή από δύο ρόδες ποδηλάτου.
> Επόμενο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου