Ένα μαγικό φως χύνεται στο τοπίο αυτό το πρωινό, καθώς κυλώ στον έρημο δρόμο που χαϊδεύει τους λόφους και τα βουνά στη διαδρομή προς το Σκρα, χωμένος στα δρυοδάση που έχουν αρχίσει να παίρνουν τις γήινες αποχρώσεις του φθινοπώρου.
Το Σκρα δίνει την εντύπωση του ιδανικού συνδυασμού σιωπής και μνήμης. Ένα ηρώο, μια πλατεία, δυο ταβέρνες, ένα μουσείο, όλα αυτά στην παρουσία λιγοστών ανθρώπων. Ο ένας τους είναι ένας επισκέπτης που ήρθε εδώ με ενα περίεργο δίτροχο όχημα που δεν κάνει φασαρία και ρωτά να μάθει μερικά πράγματα για το χωριό και τους λιγοστούς κατοίκους. Η ταβερνιάρισσα θα τού ανοίξει το μουσείο και φεύγοντας θα του προσφέρει τρεις τεράστιες ντομάτες από τον εξαιρετικό κήπο της.
Το ειδικό μουσείο έγινε προφανώς με το προσωπικό ενδιαφέρον λίγων ανθρώπων και μπορεί κανείς να δει αξιοπρόσεκτα και αξιοπερίεργα αντικείμενα της εποχής, όπως το εύρημα της τελευταίας φωτογραφίας.
Από το Σκρα μέχρι τον Αρχάγγελο στα δάση του Πάικου, η διαδρομή είναι δύσκολη για το ποδήλατο, αλλά μαγευτική. Πρόκειται για μία από τις πιο όμορφες διαδρομές που έχω κάνει με ποδήλατο στην Ελλάδα.
Ο Αρχάγγελος, άλλο ένα ακριτικό χωριό, με μία ακόμα εντυπωσιακή ησυχία. Φτάνω στην πλατεία και από μια παρέα που κάθεται στο καφενείο πιάνει το αφτί μου έναν υπόγειο ψίθυρο "χριστέ και παναγιά, πού πάει αυτός;" Έχει μεσημεριάσει και στη βρύση που τρέχει παγωμένο νερό βρίσκω ευκαιρία για ένα ενισχυτικό γεύμα με τις υπέροχες ντομάτες από το Σκρα, μετά τις ανηφόρες που έβγαλα ήδη για σήμερα. Οι ντομάτες είναι τόσο εξαιρετικές, που θα κρατήσω σπόρο και για τον δικό μου κήπο.
Επειδή κατά μία ποδηλατική νομοτέλεια ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει, ακολουθεί η κατηφόρα προς την άνω πεδιάδα της Αλμωπίας, με τη θέα των κορυφών της Τζένας (Βόρας) και του Καϊμακτσαλάν. Τα τοπία είναι ονειρικά. Ο τόπος είναι πνιγμένος στη βλάστηση και τα νερά. Άπειρες μυρωδιές από τα φρύγανα και τη βλάστηση εξυγιαίνουν τα οσφρητικά μου κύτταρα. Ο καιρός είναι υπέροχος. Τα χρώματα των βουνών και της γης ξεκουράζουν το μάτι.
> Επόμενο
Το Σκρα δίνει την εντύπωση του ιδανικού συνδυασμού σιωπής και μνήμης. Ένα ηρώο, μια πλατεία, δυο ταβέρνες, ένα μουσείο, όλα αυτά στην παρουσία λιγοστών ανθρώπων. Ο ένας τους είναι ένας επισκέπτης που ήρθε εδώ με ενα περίεργο δίτροχο όχημα που δεν κάνει φασαρία και ρωτά να μάθει μερικά πράγματα για το χωριό και τους λιγοστούς κατοίκους. Η ταβερνιάρισσα θα τού ανοίξει το μουσείο και φεύγοντας θα του προσφέρει τρεις τεράστιες ντομάτες από τον εξαιρετικό κήπο της.
Το ειδικό μουσείο έγινε προφανώς με το προσωπικό ενδιαφέρον λίγων ανθρώπων και μπορεί κανείς να δει αξιοπρόσεκτα και αξιοπερίεργα αντικείμενα της εποχής, όπως το εύρημα της τελευταίας φωτογραφίας.
Από το Σκρα μέχρι τον Αρχάγγελο στα δάση του Πάικου, η διαδρομή είναι δύσκολη για το ποδήλατο, αλλά μαγευτική. Πρόκειται για μία από τις πιο όμορφες διαδρομές που έχω κάνει με ποδήλατο στην Ελλάδα.
Ο Αρχάγγελος, άλλο ένα ακριτικό χωριό, με μία ακόμα εντυπωσιακή ησυχία. Φτάνω στην πλατεία και από μια παρέα που κάθεται στο καφενείο πιάνει το αφτί μου έναν υπόγειο ψίθυρο "χριστέ και παναγιά, πού πάει αυτός;" Έχει μεσημεριάσει και στη βρύση που τρέχει παγωμένο νερό βρίσκω ευκαιρία για ένα ενισχυτικό γεύμα με τις υπέροχες ντομάτες από το Σκρα, μετά τις ανηφόρες που έβγαλα ήδη για σήμερα. Οι ντομάτες είναι τόσο εξαιρετικές, που θα κρατήσω σπόρο και για τον δικό μου κήπο.
Επειδή κατά μία ποδηλατική νομοτέλεια ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει, ακολουθεί η κατηφόρα προς την άνω πεδιάδα της Αλμωπίας, με τη θέα των κορυφών της Τζένας (Βόρας) και του Καϊμακτσαλάν. Τα τοπία είναι ονειρικά. Ο τόπος είναι πνιγμένος στη βλάστηση και τα νερά. Άπειρες μυρωδιές από τα φρύγανα και τη βλάστηση εξυγιαίνουν τα οσφρητικά μου κύτταρα. Ο καιρός είναι υπέροχος. Τα χρώματα των βουνών και της γης ξεκουράζουν το μάτι.
> Επόμενο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου