Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου, η πρώτη μέρα προς την ύπαιθρο.

Έχοντας περάσει τη δοκιμασία του περιφερειακού της Θεσσαλονίκης, εφοδιάζομαι με τρόφιμα στον Λαγκαδά και κυλώ το ήσυχο αυτό απόγευμα προς τα ανατολικά με σημερινό προορισμό τις Νυμφόπετρες. Συχνά πυκνά στο δρόμο συναντώ ομάδες από λαθρομετανάστες, 4-8 ατόμων, άντρες και γυναίκες με μαντήλες, με κατεύθυνση προς τα δυτικά και που μόλις σε βλέπουν από μακριά φωνάζουν ερωτηματικά "σαλονίκ, σαλονίκ;". Στα δεξιά μου η λίμνη Κορώνεια φαίνεται να έχει νερό, ενώ πριν περίπου 10 χρόνια η Κορώνεια ήταν ξερή, νερό μηδέν. Τώρα έχει νερό, παρόλο που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα ρύπανσης με επανειλημμένα επεισόδια νεκρών ψαριών. Η περιοχή "λίμνες Βόλβη, Λαγκαδά και στενά Ρεντίνας" είναι περιοχή Νατούρα. Στα χαρτιά βεβαίως γιατί στην Ελλάδα είμαστε, ξέρουμε τι συμβαίνει, λεφτά δεν πάνε στο περιβάλλον ή στον πολιτισμό αλλά πάνε άφθονα για να "σωθούν" οι τράπεζες κλπ. Όλα τα λεφτά πάντα στα αρπακτικά του χρήματος, στα αρπακτικά της φύσης ούτε φράγκο ποτέ, ενώ μόνο ένα μικρό κλάσμα των χρημάτων εκείνων θα ήταν υπεραρκετό.

Σε ένα χωριό της ελληνικής επαρχίας. Ο μεγαλύτερος στον κόσμο, έκαναν λάθος.


Άδεια νάυλον παράγκα. Μια φορά είπε να παντρευτεί ο άνθρωπος, ας τον συγχωρήσουμε.


Προσωπικά θα προτιμήσω τον δρόμο τον λιγότερο περπατημένο.

Συγγνώμη, γιατί πέντε πινακίδες και όχι μία;






Νυμφόπετρες: ένα ιδιαίτερο τοπίο.


> Επόμενο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου